Πολλοί αναρωτιούνται: με ποιον είσαι, με τον Κασσελάκη ή με τους άλλους; Αυτή είναι η συγκεκριμένη δυσκολία του ΣΥΡΙΖΑ εδώ και χρόνια. Η απορία για το ποιοι είναι με ποιους και όχι για το τι πρεσβεύουν. Αυτό το λανθασμένο ερώτημα έχει διαμορφώσει μια στρεβλή αντίληψη για την πολιτική, όπου αυτή έχει πάψει να είναι ένα θέμα που αφορά την κοινωνία και έχει γίνει ζήτημα προσώπων.
Τα μέλη της ηγεσίας επικεντρώνονταν στο πώς να επιδείξουν τη δική τους σπουδαιότητα και να επιβεβαιώσουν τη δήθεν πολιτική τους φωτεινότητα, αγνοώντας τις επιθυμίες και τις ανάγκες του κόσμου. Η έμφαση στις εσωτερικές διαδικασίες και το πώς να μετρήσουν δυνάμεις και ψήφους έχει οδηγήσει σε απογοήτευση και απομάκρυνση από την κοινωνία.
Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Κασσελάκης έχει τη μικρότερη ευθύνη για αυτή την κατάσταση. Η είσοδός του στο ΣΥΡΙΖΑ έγινε υπό την αιγίδα της ηγεσίας, η οποία προσπαθούσε να συγκεντρώσει συμμάχους από διαφορετικούς τομείς. Ο Κασσελάκης, παρά την αμφισβήτηση που υφίσταται, έχει τη στήριξη κάποιων μελών της κοινωνίας, γεγονός που δείχνει ότι η αποδοχή από το κοινό είναι καθοριστική, αν και μπορεί να είναι λάθος.
Ωστόσο, παρά τις όποιες προθέσεις, ο Κασσελάκης δεν είναι σε θέση να εκφράσει πολιτικά τις ανάγκες ενός αριστερού κόμματος, όπως συνέβη και με τους προκατόχους του, που στη συνέχεια αποδείχτηκαν μοιραίοι για την Αριστερά. Στο ΣΥΡΙΖΑ, οι διαμάχες και οι συγκρούσεις δεν αντικατοπτρίζουν κάποια ουσιαστική πολιτική ή ιδεολογική διαμάχη, αλλά προσωπικές φιλοδοξίες που σχετίζονται με αξιώματα και κρατικά οφέλη.
Αναζητώντας τον ποιητικό επίλογο σε αυτή την κατάσταση, παραθέτω το ποίημα του Μπρέχτ «η Λύση», το οποίο αντικατοπτρίζει τις διεργασίες: «Ύστερ’ απ’ την εξέγερση της 17 του Ιούνη, ο γραμματέας της Ένωσης Λογοτεχνών έβαλε και μοιράσανε…».
Πηγή: documentonews.gr
