Πριν από κάποιους μήνες, οι φίλοι μου από το ΚΚΕ θεωρούσαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος άλλοτε ήταν ισχυρός, λειτουργούσε ως εμπόδιο στη συγκρότηση ενός λαϊκού μετώπου. Η κατάσταση έχει αλλάξει, και τώρα διαπιστώνουν ότι αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είναι πια ισχυρός, πάλι τους φταίει.
Ακόμα και στη συντριπτική πλειοψηφία των ΠΑΣΟΚων φίλων μου, η αρχική εντύπωση για τον Ανδρουλάκη ως ανεπαρκή και χωρίς ηγετικό προφίλ έχει αρχίσει να ανατρέπεται, με μερικούς να εκφράζουν την άποψη ότι ίσως μπορέσει να γίνει πρωθυπουργός με ένα αυτοδύναμο ΠΑΣΟΚ.
Οι φίλοι μου, που τα τελευταία χρόνια έχουν απομακρυνθεί από τις σκληρές κομματικές γραμμές, αναζητούν τρόπους να διατηρήσουν την ιδεολογική ταυτότητα του χώρου τους. Πολλοί αναγνωρίζουν τη σημασία της επικοινωνιακής εικόνας, αντλώντας έμπνευση από ηγέτες όπως ο Εμανουέλ Μακρόν ή η Σάρα Βάγκενκνεχτ, ακόμα κι αν οι συνθήκες και οι προοπτικές είναι πολύ διαφορετικές.
Πλέον, παρατηρώ ότι κυριαρχεί το ερώτημα «με εμένα τι θα γίνει;» και οι συζητήσεις επικεντρώνονται στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι πολίτες. Ένα κοινό στοιχείο μεταξύ διαφορετικών πολιτικών απόψεων είναι η αναγνώριση ότι τα καρτέλ ενέργειας, τραπεζών, τηλεπικοινωνιών και άλλων τομέων εκμεταλλεύονται αδίστακτα τους καταναλωτές, με κάποιον να καταλήγει να υποστηρίζει τον νεοφιλελεύθερο Μητσοτάκη ως «την καλύτερη λύση».
Η ευρύτερη αριστερά προσπαθεί να αντιπαρατεθεί σε αυτές τις ενοχλήσεις, αλλά φαίνεται να μην πείθει με τα πρόσωπα και τις πολιτικές της. Συχνά εκπέμπει εικόνες εσωστρέφειας και ερίδων, γεγονός που κλονίζει την εμπιστοσύνη προς αυτήν. Στο παρελθόν, η αριστερά είχε μια δυναμική παρουσία στις διεκδικήσεις σε δύσκολες στιγμές της χώρας, αλλά φαίνεται ότι οι εσωτερικές συγκρούσεις και οι διασπάσεις είναι βασικά χαρακτηριστικά αυτού του χώρου.
Η κατάσταση είναι ακόμη πιο περίπλοκη, καθώς οι φήμες για τις επόμενες εκλογές λένε ότι όλα είναι έτοιμα, και η πτώση των ποσοστών της ΝΔ μπορεί να επιδιωχθεί μέσω δύο σεναρίων συνεργασίας: ένα με το κόμμα της Λατινοπούλου και ένα με το ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, το τελευταίο απαιτεί περαιτέρω αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ και την απομάκρυνση της πιθανότητας συνεργασίας με τα κόμματα της κεντροαριστεράς και της αριστεράς.
Τελικά, όλοι που εμπλέκονται βρίσκονται μπροστά στις προσωπικές τους ευθύνες, καθώς η ανάγκη για μια συνετή στρατηγική και δημοκρατικές συνθέσεις είναι περισσότερο επιτακτική από ποτέ. Η αριστερά χρειάζεται να ανασυνταχθεί και να βρει τρόπους για να προχωρήσει.
Πηγή: documentonews.gr
