Η εφηβική βία έχει αναδειχθεί σε ένα σημαντικό κοινωνικό θέμα προκαλώντας μεγάλες ανησυχίες και πολιτικές αντιπαραθέσεις. Είναι κρίσιμο να αναδείξουμε την επικινδυνότητα αυτού του φαινομένου, καθώς οι νέοι του σήμερα είναι οι πολίτες του αύριο. Αν υποτιμήσουμε την κατάσταση, ουσιαστικά υποβαθμίζουμε και το μέλλον μας.
Ειδικότερα, έχουμε παρατηρήσει ότι στο δημόσιο διάλογο αναδύονται απόψεις που φέρουν στοιχεία υποκρισίας και ιδεολογικής προκατάληψης. Πολιτικοί όπως ο Βελόπουλος και ο Θάνος Πλεύρης μιλούν για την ανάγκη ποινικοποίησης της τραπ μουσικής ως λύση για την αντιμετώπιση της εφηβικής βίας. Η αντίληψή τους ότι αν οι έφηβοι σταματήσουν να ακούν συγκεκριμένους καλλιτέχνες, θα γίνουν πιο ήρεμοι και πειθαρχημένοι, είναι λανθασμένη προσέγγιση.
Η πραγματικότητα είναι ότι η εφηβική βία δεν προέρχεται από τη ραπ μουσική. Αντίθετα, η ραπ αναδεικνύει κοινωνικά ζητήματα που απασχολούν τους νέους. Τα παιδιά μεγαλώνουν σε περιβάλλοντα με κοινωνικές ανισότητες και αποκλεισμούς, βιώνοντας κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής τους διάφορες μορφές έντασης και ανασφάλειας. Η παρούσα γενιά εφήβων, που γεννήθηκαν πριν από την οικονομική κρίση, έχει ζήσει σε μια εποχή οικονομικών δυσκολιών και αλλαγών, γεγονός που έχει επιδράσει αρνητικά στις οικογενειακές σχέσεις και την καθημερινότητά τους.
Η πολιτεία φέρει σημαντικές ευθύνες για την υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους και της δημόσιας παιδείας, καθώς η έλλειψη υποστηρικτικών δομών οδηγά σε παιδιά με διασπασμένες προσωπικότητες. Είναι απαραίτητο να εξετάσουμε αυτό το ζήτημα σε ολόκληρο το πλαίσιο της κοινωνικής ζωής – από την οικογένεια μέχρι το σχολείο και το κράτος. Η ατομική ευθύνη δεν πρέπει να αποτελεί δικαιολογία για την κυβέρνηση σε κάθε κοινωνικό πρόβλημα. Ακόμη και αν οι έφηβοι σταματήσουν να ακούνε ραπ μουσική, οι ρίζες της αντίδρασης και της βίας θα παραμείνουν αν δεν επιλυθούν τα ουσιαστικά ζητήματα που τις προκαλούν.
Πηγή: documentonews.gr
