Αν παρατηρήσει κανείς τις φωτογραφίες που αποτυπώνουν τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση του Ινστιτούτου Τσίπρα, γίνεται σαφές γιατί η Αριστερά στην Ελλάδα διαθέτει έναν πλούσιο παρελθόν, αλλά φαίνεται να έχει ένα αβέβαιο μέλλον. Οι ομιλίες συνδυάζουν κοινότοπες παρατηρήσεις σχετικά με την άσχημη κατάσταση των λαϊκών τάξεων και ευχολόγια για την αναγκαία αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου καθώς και την ενότητα των «προοδευτικών» δυνάμεων. Οι τοποθετήσεις δημιουργούν μία αναντιστοιχία μεταξύ της πραγματικότητας και των λεγομένων τους.
Η Αριστερά στην Ελλάδα φέρει το χαρακτηριστικό της μηχανής παραγωγής συνταξιούχων, καθώς φορεί ηθικολογία και σχολιασμό αντί να συμμετέχει ενεργά σε πολιτικές πράξεις. Φαίνεται να έχει περιοριστεί στα μορφωμένα μεσαία στρώματα. Ο στόχος της δεν είναι απλώς η αλλαγή του κόσμου αλλά κυρίως η ανάλυσή του. Ακόμα και οι αναλύσεις που παρέχονται είναι συχνά εκτός τόπου και χρόνου, λόγω της κοινωνικής και πολιτισμικής απόστασης από τα λαϊκά στρώματα.
Ο Τσίπρας, το 2015, ανέβηκε στην εξουσία με το σύνθημα του «η ελπίδα έρχεται» και την υπόσχεση να τερματίσει τα μνημόνια. Ωστόσο, το 2024 το Ινστιτούτο του φαίνεται να ανακυκλώνει κλισέ και παλαιωμένα πρόσωπα του πολιτικού συστήματος, και τίθεται σε αμφιβολία το κατά πόσον μπορεί να προσφέρει απαντήσεις. Παρά τις προσδοκίες του να παραμείνει ρυθμιστής του πολιτικού σκηνικού, αντιμετωπίζει τη δυσπιστία ακόμα και από τα λίγα εναπομείναντα μέλη του κόμματός του.
Η Νέα Αριστερά δείχνει να παίζει τον ρόλο της κυβέρνησης ενώ κολλάει σε ποσοστά γύρω στο 1,5%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλεται ως σοβαρό κόμμα, παρά το γεγονός ότι έχει μετατραπεί σε ένα ριάλιτι σόου. Με αυτόν τον τρόπο, το μέλλον της Αριστεράς περιορίζεται στα μνημεία που αναπολούν τις παλιές δόξες και στα ινστιτούτα που απολαμβάνουν την τρέχουσα αχρηστία και φιλαυτία της.
Πηγή: documentonews.gr
