Στη «Θεωρία του πολέμου», ο Π. Κονδύλης, χρησιμοποιώντας τομείς του μαρξισμού, συνδυάζει το γνωστό ρητό του Ηράκλειτου «πόλεμος δε πάντων πατήρ» με τη βασική ιδέα του Κλαούσεβιτς ότι «πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα». Απορρίπτει την αισιόδοξη πεποίθηση για τη δυνατότητα παγκόσμιας ειρήνης, καθώς αναγνωρίζει ότι μια τέτοια ουτοπία αντιμετωπίζει σοβαρές ανθρωπολογικές δυσκολίες.
Η διορατικότητα των απόψεών του φαίνεται να επιβεβαιώνεται από τα γεγονότα που έχουν λάβει χώρα στη Μέση Ανατολή τα τελευταία χρόνια. Ο Κονδύλης είχε προβλέψει τη σοβαρή περιφερειακή ένταση, την ανατροπή του κέντρου των συγκρούσεων από τις ξηρές μάχες στις αεροπορικές επιθέσεις, καθώς και την αύξηση της τεχνολογικής τρομοκρατίας. Στο πλαίσιο αυτών των συνθηκών, παρατηρείται ότι ένας πύραυλος συχνά μπορεί να προκαλέσει λιγότερα θύματα από πιστόλια και μαχαίρια.
Ο Κονδύλης ορίζει τη υψηλή στρατηγική ως την συντονισμένη προσπάθεια ενός κράτους για την επίτευξη πολιτικών στόχων. Αυτή η στρατηγική εφαρμόζεται σαφώς από το Ισραήλ, το οποίο έχει επεκτείνει τις στρατιωτικές του δράσεις στον Λίβανο, επιδιώκοντας να εξαλείψει απειλές όπως η Χαμάς και η Χεζμπολάχ, αλλά και να πλήξει το Ιράν, τον κύριο σπόνσορά τους.
Η ωμή πραγματικότητα της σύγκρουσης καταδεικνύει την έλλειψη ηθικής στο πλαίσιο του πολέμου, με το αίμα των Παλαιστινίων και των Λιβανέζων να χρησιμοποιείται για την επαναφορά ισορροπιών στη Μέση Ανατολή. Παράλληλα, είναι αξιοσημείωτο πώς οι μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες είναι ικανές να εντοπίζουν κρυφές απειλές, δεν αντελήφθησαν άμεσα τις προγραμματισμένες επιθέσεις στις 7 Οκτωβρίου 2023.
Η ιστορία του Κονδύλη και οι απόψεις του για τον πόλεμο ενσωματώνουν αποτελεσματικά τις επιδράσεις των συ συγκρούσεων που έχουν εκτυλιχθεί γύρω μας. Θυμίζει τη γέννηση της Χεζμπολάχ, το 1982, που προήλθε μετά την ισραηλινή εισβολή στον Λίβανο και τις φρικαλεότητες που υπήρχαν στους καταυλισμούς Παλαιστινίων. Τα δεινά των αθώων, από τις σφαγές που διαπράχθηκαν, τόσο από τις ελληνικές όσο και από τις ισραηλινές δυνάμεις, συνεχίζουν να μας υπενθυμίζουν ότι η ανθρώπινη φύση συνήθως αποτυγχάνει να μάθει και να προχωρήσει σε πιο ειρηνικές λύσεις και ότι ο πόλεμος παραμένει μια διαρκής πραγματικότητα.
Πηγή: documentonews.gr
