Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά τη διάρκεια της πολιτικής του διαδρομής, έχει επιδείξει πολύ έντονα στοιχεία αλαζονείας. Ο ίδιος μεγάλωσε σε ένα προστατευμένο περιβάλλον, όπου οι επιθυμίες του ικανοποιούνταν εύκολα. Ανάμεσα στα αξιοσημείωτα λόγια του περιλαμβάνονται δηλώσεις όπως «δεν έχω ζήσει με 800 ευρώ το μήνα» και η αναφορά του ότι ήταν «πολιτικός κρατούμενος από τη Χούντα», αναδεικνύοντας μια εικόνα αποκομμένης πραγματικότητας.
Σrecently, o πρωθυπουργός προχώρησε με πράξεις που πέρασαν τα όρια της πολιτικής συμπεριφοράς, αναφερόμενος στη διαδικασία του Κοινοβουλίου. Όταν ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Παππάς, ανέβηκε στο βήμα, ο Μητσοτάκης εξέφρασε την απόφασή του να αποχωρήσει από την Ολομέλεια, τονίζοντας ότι δεν αποδέχεται τον Παππά ως εκπρόσωπο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, λόγω της καταδίκης του στο ειδικό δικαστήριο.
Αυτό το γεγονός φανερώνει μια επικίνδυνη τάση στον πολιτικό διάλογο. Ο πρωθυπουργός παρέλειψε να αναγνωρίσει το ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση, κάτι που υποδηλώνει αυταρχικές τάσεις στον κυβερνητικό του λόγο. Σε μια δημοκρατία, η οποία στηρίζεται στη βούληση του λαού, η αντιμετώπιση των πολιτικών κομμάτων θα πρέπει να γίνεται βάσει του εκλογικού τους συσχετισμού και όχι με υποκειμενικά κριτήρια.
Η πρακτική αυτή αποκτά ακόμα πιο σοβαρές διαστάσεις όταν ο Μητσοτάκης χρησιμοποιεί τη Βουλή και την αξιωματική αντιπολίτευση για εσωκομματικούς σκοπούς. Δημιουργεί αίσθηση ότι η δημοκρατία χρησιμοποιείται ως εργαλείο, ακυρώνοντας την ουσία της πολιτικής συμμετοχής και των εκλογικών αποφάσεων.
Τελικά, η αναφορά του πρωθυπουργού στην «προστασία της δημοκρατίας» έρχεται σε αντίθεση με τις αποκαλύψεις που σχετίζονται με τις παρακολουθήσεις πολιτικών προσώπων και άλλων κρατικών λειτουργών κατά τη διάρκεια της θητείας του. Αυτό θίγει την κοινή λογική και προκαλεί ανησυχία σχετικά με τη διάθεση του κυβερνητικού του λόγου.
Πηγή: documentonews.gr
