Ο μύθος της υποψηφιότητας για Νόμπελ και η επικίνδυνη ψευδαίσθηση της σπουδαιότητας στην ελληνική λογοτεχνία

Ο μύθος της υποψηφιότητας για Νόμπελ και η επικίνδυνη ψευδαίσθηση της σπουδαιότητας στην ελληνική λογοτεχνία

Στην Ελλάδα, η παρατήρηση ότι είσαι ό,τι δηλώσεις είναι διαδεδομένη. Ωστόσο, η αυτοαπονομή σπουδαιότητας έχει και τα όρια της. Όταν κάποιος ισχυρίζεται ότι είναι υποψήφιος για το Νόμπελ λογοτεχνίας, χωρίς καμία επίσημη ανακοίνωση, ρισκάρει να γίνει αντικείμενο γελοιοποίησης, δεδομένου ότι οι πραγματικές υποψηφιότητες δεν αποκαλύπτονται.

Η Έρση Σωτηροπούλου, γνωστή συγγραφέας, ανακοίνωσε μέσω των social media ότι έχει υποβάλει υποψηφιότητα για το βραβείο Νόμπελ, δηλώνοντας ότι το έχει συνηθίσει, καθώς ήταν ξανά υποψήφια τα προηγούμενα χρόνια. Πολλοί αναγνώστες, που ποτέ δεν είχαν ακούσει για αυτή την υποψηφιότητα, άρχισαν να παρακολουθούν προσεκτικά την πορεία της, νιώθοντας εθνική υπερηφάνεια.

Ωστόσο, η αλήθεια πίσω από αυτή την “υποψηφιότητα” αποδείχθηκε ότι ήταν απλώς στοιχηματισμοί μιας στοιχηματικής εταιρείας. Το να συνδέει κάποιος τις υποψηφιότητες για το Νόμπελ με τζόγο, θα ήταν το ίδιο με το να αποκαλεί τον ιππόδρομο ανώτατα μαθηματικά. Οι δημοσιογράφοι που μιλούσαν για την “υποψήφια” γνώριζαν πολύ καλά ότι το γεγονός ήταν εντελώς αβάσιμο.

Η φήμη της Σωτηροπούλου, αν και βασίζεται σε μια ατυχία, ενδεχομένως να έχει επιπτώσεις και για τη δημοσιογραφία. Επειδή, όπως παρατηρείται, οι υποψηφιότητες για το Νόμπελ παραμένουν επτασφράγιστο μυστικό μέχρι την επίσημη ανακοίνωση, ουσιαστικά δεν υπήρξε καμία πρόταση ή διαρροή από τη Σουηδική Ακαδημία.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι παρόμοιες περιπτώσεις απάτης έχουν συμβεί και στο παρελθόν, όπως η υπόθεση της Ελένης Αντωνιάδου, που βαφτίστηκε επιχειρηματίας και ερευνήτρια, αλλά αποκαλύφθηκε ότι δεν είχε καμία σχέση με τους τίτλους που διεκδικούσε. Είναι κρίσιμο, λοιπόν, το πώς τα μέσα ενημέρωσης και οι κρατικές δομές μπορούν να οδηγήσουν σε παραπληροφόρηση και ψευδείς εντυπώσεις, είτε πρόκειται για υποψήφια συγγραφέα είτε για άλλες περιπτώσεις δημόσιων προσώπων.

Το φαινόμενο αυτό δεν περιορίζεται μόνο σε μία γυναίκα ή περίπτωση, αλλά δείχνει τους μηχανισμούς που χειραγωγούν το κοινό. Όπως σε οποιαδήποτε άλλη κοινωνική ή πολιτική κατάσταση, η υπερβολική εξιδανίκευση και οι φύσεις των ειδήσεων θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ήρωες και σωτήρες που τελικά δεν είναι παρά φανταστικά πρόσωπα.

Πηγή: documentonews.gr