Το Ισραήλ εντείνει τη στρατιωτική του δράση κατά του Λιβάνου, επικαλούμενο την ανάγκη για πόλεμο εναντίον της Χεζμπολάχ. Οι εξελίξεις αυτές, σε συνδυασμό με τη στρατηγική του Νετανιάχου, οδηγούν τη Μέση Ανατολή σε μια νέα περίοδο έντασης. Η επιχείρηση αυτή όχι μόνο προκαλεί προκλήσεις προς το Ιράν, τον κύριο αντίπαλο του Ισραήλ στην περιοχή, αλλά επιδεινώνει την ήδη τεταμένη κατάσταση στο Λίβανο, στοχεύοντας σε έναν από τους τελευταίους πυλώνες σταθερότητας της χώρας.
Η Χεζμπολάχ, που είναι πολιτική και στρατιωτική δύναμη στον Λίβανο, έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ιστορία της χώρας, συμμετέχοντας στην αντίσταση κατά της ισραηλινής εισβολής το 1982 και παραμένοντας ακλόνητη παρά τις διεθνείς πιέσεις για αφοπλισμό. Στις πρώτες μετεμφυλιακές εκλογές του 1992, η Χεζμπολάχ επήλθε πολιτικά και μετέτρεψε τον αγώνα της κατά του Ισραήλ σε κυρίαρχο παράγοντα της πολιτικής ζωής στο Λίβανο.
Η πολιτική του Ισραήλ σήμερα ακολουθεί τις ίδιες γραμμές με τις στρατηγικές του παρελθόντος, αναπαράγοντας μοντέλα βίας που έχουν ήδη προκαλέσει σοβαρές ανθρωπιστικές κρίσεις. Η στρατιωτική επιχείρηση του Ισραήλ κατά της Χεζμπολάχ συνοδεύεται από την εκδίωξη χιλιάδων πολιτών, κάτι που έχει συμβεί και σε προηγούμενες περιόδους συγκρούσεων. Η Χεζμπολάχ έχει αναπτύξει ένα ισχυρό κοινωνικό και στρατιωτικό δίκτυο στον Λίβανο, καθιστώντας την αφοπλισμένη της στρατηγική δύσκολη για τις κυβερνητικές δυνάμεις.
Η κατάσταση αυτή εντάσσεται σε ένα ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο, όπου οι στρατηγικές του Ισραήλ στην περιοχή χρησιμοποιούνται ως μέσο ελέγχου και επιρροής. Παράλληλα, οι πολιτικές και οικονομικές κρίσεις της χώρας, που επιδεινώθηκαν από την αποικιοκρατική κληρονομιά, έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα που ευνοεί τη συνέχιση της αστάθειας.
Η τρέχουσα κατάσταση υποδηλώνει ότι η απαίτηση του Ισραήλ να ελέγξει τη Χεζμπολάχ μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες κλιμακώσεις και μεγαλύτερες ανθρωπιστικές κρίσεις στην περιοχή. Πηγή: documentonews.gr
